Kâfirin, kâfir olmasında şüphe eden de kâfir olur

Sual: Bir Hristiyan'ı, bir Yahudi'yi ve dîn-i islamdan ayrılanlardan birini kâfir kabul etmeyen kimse kâfir olur mu? Böyle kimsenin ...

Sual: Bir Hristiyan'ı, bir Yahudi'yi ve dîn-i islamdan ayrılanlardan birini kâfir kabul etmeyen kimse kâfir olur mu? Böyle kimsenin kâfir olmasında şüphe eden de kâfir olur mu?
Cevap: 
Dinde zaruri olan şeylerden birine inanmayan kâfir olur. Bunun kâfir olduğunda ve Cehennemde sonsuz azap çekeceğinde şüphe eden de kâfir olur. Bunun kâfir olacağı, (Bezzâziyye) ve (Dürr-ül-muhtâr) ve Kâdı İyâdın (Şifâ) ve İmâm-ı Nevevînin (Ravda) ve İbn-i Hacer-i Mekkînin (el-A'lâm) kitaplarında açıkça bildirilmiştir "rahmetullahi teâlâ aleyhim ecmain". Bir Hristiyan'ı, bir Yahudi'yi ve dîn-i islamdan ayrılanlardan birini kâfir kabul etmeyen kimsenin kâfir olacağında şüphe eden kimsenin de kâfir olacağını, İslam âlimleri söz birliği ile bildirdiler. Bu söz birliği adı geçen kitaplarda yazılıdır.

Kâfir olmasında şüphe eden de kâfir olunca, onu Müslüman bilenin nasıl olacağını ve hele, onu İslam âlimlerini öven kelimelerle methedenin nasıl olacağını düşünmelidir. Bu sözümüzden, böyle kimseleri İslam âlimi sananların ve bunların küfür saçan sözlerini, yazılarını övenlerin, yayanların, kâfir olacaklarını iyi anlamalıdır. Övmek, yaymağa çalışmak ve reklâmını yapmak, razı olmağı, beğenmeği gösterir. Küfre rıza, küfür olur. Küfre rıza demek, kâfirin küfür üzere kalmasını istemek değildir. Onun küfrünü beğenmek demektir. (Fâideli Bilgiler s. 421)

***
Sual: Müslümanın kâfirleri sevmemesi şart mıdır? Günah işleyen Müminleri, sevmek gerekir mi?
Cevap: 
Her Müslümanın kâfirleri sevmemesi farzdır. Bunu emreden âyet-i kerimeler çoktur. Müminlerin, günahlı olsalar dahi, birbirlerini sevmeleri lâzımdır. Her müminin, Allahü teâlâyı her şeyden çok sevmesi lâzımdır. Muhabbetin ve düşmanlığın dereceleri vardır. Müminin, Allahtan sonra en çok, Onun Resûlünü sevmesi lâzımdır. Sonra Ona yakın olan müminleri sevmek lâzımdır. Ona yakın olmak üç türlüdür:

1) Evlat ve akrabasıdır "radıyallahü teâlâ anhüm ecma'în".
2) Mübarek zevceleridir "radıyallahü teâlâ anhüm ecma'în". Cenâb-ı Hak, Kur'ân-ı kerimde, neseb ile yakınlığı, nikâh ile yakınlıkla birlikte zikretmektedir.
3) Onun Eshâbıdır "radıyallahü teâlâ anhüm ecma'în". Ona yardıma koşmuşlar. Ona yardım için canlarını feda etmişlerdir. Bu yakınlık, her yakınlıktan daha üstündür.

Bunlardan sonra, bütün müminleri "rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma'în" sevmek gelir. Bunların herhangi birinin imanı giderse, o sevilmez. İman ile küfür de son nefeste belli olur. Müminin günah işlemesi sevilmez. Fakat kendisi sevilir. (Hak Sözün Vesîkaları s. 214)

Sosyal Sorumluluk Projesi